عشق جوشید و خرمشهر، راکد و خموش و خسته نشد، نخل هایش اگر چه خون می خورد؛ ریشه هایش به غم بسته نشد
آه این کشف جاودان خونین شهر را با کدام زبان باید سرود؟ بگذار جهان بداند بر این قوم قهرمان چه گذشته است،بر خرمشهر که درود عشق، هزاران بار بر خاک مقدس و پاکش باد. خرمشهر! هرگز از خاطر نخواهیم برد صمیمیت سیال تو را، بوی نخلی کتفهایت را و شرجی ات را