دکتر حیدر پوردر خصوص چهارمین حکمت نهج البلاغه گفت: «تقوا و پرهیزگارى سپرى است (در برابر گناهان و خطرات شیطان و هواى نفس)»; (و الْورع جنّةٌ).
ورع به معناى تقوا یا حد اعلاى تقواست به گونه اى که انسان حتى از شبهات پرهیز کند. این فضیلت انسانى از حالت خداترسى باطنى سرچشمه مى گیرد که چون در برابر او گناهى ظاهر شود سدى در میان او و گناه ایجاد کند.
تعبیر به «جنة» تعبیر جالبى است، زیرا سپر وسیله اى دفاعى در مقابل آماج تیرهاى دشمن یا شمشیرها و نیزه هاست گویا هواى نفس و شیطان پیوسته قلب انسان را هدف تیرهاى خود قرار مى دهد و انسان با ورع به وسیله این سپر مى تواند از آزار آنها در امان بماند.
وی در ادامه عنوان داشت در حدیثى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: «لکلّ شىْء أسٌّ وأسّ الاْیمان الْورع; هر چیز اساس و شالوده اى دارد و شالوده ایمان ورع است»
دکتر حیدر پور خاطر نشان ساخت، در حدیثى که از امیر مؤمنان على(علیه السلام) در غررالحکم نقل شده مى خوانیم: «علیْک بالْورع فإنّه عوْن الدّین وشیْمة الْمخْلصین; بر تو باد به پیشه کردن ورع، زیرا (بهترین) یاور دین و روش مخلصان است».