مسجد، خموش و شهر پر از اشک بی‌صداست   ای چاه خون گرفته کوفه علی کجاست؟
 ای نخل‌ها که سر به گریبان کشیده‌اید              امشب شب غریبی و تنهایی شماست

 

 

باز امشب عشق تنها می‌شود                              زخم سهم فرق مولا می‌شود
آفتاب عشق گلگون می‌شود                                سینه سجاده پرخون می‌شود
پشت نخل آرزو خم می‌شود                               داغ حسرت سهم آدم می‌شود
جاده می‌ماند غریب و بی سوار                               ذوالفقار عدل می‌گیرد غبار